25 Kasım 2011 Cuma

S.A.D.' a










"Bu dünyadan kalp kırıklığıyla gideceksin."




Çok üzgündü. İçi kırıklarla doluydu. Vücudunun onu sınamasından sonra, bir de onca yıllık ilişkisinin silkelenmesi ona ağır gelmişti. 

Herşeyin "ilk" i ne kadar farklıydı bazı insanlar için. "İlk", başladığında kişi mutludur, heyecanlıdır. Bu mutluluk yüzüne aydınlık bir gülümseme olarak yansır. Herhangi bir olumsuzluk bile değiştirmez duruşunu. Ama zaman ilerleyip "ilk" safhasını geçince tüketim başlar, duygular erozyona uğrar, çabalar azalır, ağızdan gül dalı gibi çıkan kelimeler, yerini kurşun ağırlığındaki atışlara bırakır.

O ise, tutunduğu "ilk" e, hayatı devam ederken ve günler ilerlerken de aynı derecede bağlıydı. Değişen bir şey yoktu. Aynı heyecanı, sevgiyi, özlemi, merakı, ilgiyi içinde saklı tutuyordu. Tüm duygularını "ilk" günkü gibi içinde taşıyordu. Hisleri sıcaklığını yitirmemişti, artık hiç bir şeyi beraber yapmamalarına rağmen. Sağlık durumunun eve ve ilişkiye yansımasını, yüzünden okuyabiliyordu. Herşeye rağmen yine de onu yanında istiyordu. 

Çünkü ondan güç alıyordu. 
Çünkü ona sevgisi bitmemişti. 
Çünkü sadece kendi sevgisiyle bile bu ilişkiyi ayakta tutabileceğine inancı vardı. 
Çünkü o giderse, yaşamı da bitecekti.

Ama o gitti. Üstelik en gösterişli törenlerle gitti. Ona bir ceza verir gibi her hareketini, mutlaka onun da göreceğini bile bile, göstere göstere ilan etti. Maddesel acıdan çok, manevi acı içini matkap gibi oydu. Aklından geçen en kötü şeyleri sıraladı, yapmak istedi. Ama kendisi onu nasıl seviyorsa, onun da diğerini öyle sevdiğini gördü ve durdu. 

Bu yaşamda, ömrünün böyle bir deneyimle sonlanacağını anladı. Sevdiğine kalbi kırık olsa da, onu tanıdığı, sevdiği için şükretti ve nihayet onu almaya gelen yol gösterici meleklere kendini teslim etti.


......
.......
Demiştim sana hatırlarsan:
"Önemli olan zamana bırakmak değil,zamanla bırakmamaktır."
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır.

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?

Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

 
Nazım Hikmet Ran
(Bir Fotoğrafa isimli şiirden)




{ಠ,ಠ}
|)__) 
-”-”-





Not: kullanılan görsel Google görsellerden alıntıdır.


4 yorum:

  1. Mahmurenin incileri26 Kasım 2011 04:10

    Tanıdığımız her kişinin hayatımızda bir varoluş sebebi vardır.
    Hayatımızdan çıkan kişilerin de çıktıklarında, bizimle ilgili görevlerini tamamladıklarını düşünmeliyiz.
    Sonradan geriye dönüp baktığımızda tüm bu olanların hayatımızdaki anlamına daha rahat vakıf oluruz.
    Hayat acısıyla tatlısıyla yaşanmak içindir.

    YanıtlaSil
  2. Hayatta herşey yaşanmak, her duygu hissetmek için vardır, haklısın Mahmure.

    YanıtlaSil
  3. O ilk aradan seneler geçse de unutulmuyor, içsel bir buruklukla süre gelen hayatın arka planında bir cızırtı gibi ya da keskin bir bıçakla atılmış bir çizik gibi ince ince sızlıyor. Hikaye ve onu bütünleyen şiir çok güzeldi. İçinde sonsuz sevgi taşıyanlara ithaf edilmiş olması daha da güzeldi, sabah sabah içimi aydınlattın sevgili Momentos :)

    YanıtlaSil
  4. Sevgili Gizciğim,
    Hayat devam ettikçe, ister yaşamımızın içinde, ister düşüncelerimizde olsun SEVGİ hep yaşayacak... o inançla yazmak da iyi geliyor bana :)
    Sağolasın ziyaretin için :)

    YanıtlaSil

{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-


Dikkat Spama düşen yorumlar denetimden geçerek yayınlanacaktır.

:)

;)

:D

:(

=(

:@

:X

:O

:P

:F

:Y

:A

<3


:T

:H